vertel maar!

Herken jij mij? Dat ik me schaam voor wie ik ben? Dat ik bang ben om te vertellen? Dat ik denk dat ik als alleen heb te doen? Herken je mij? In misbruik en in grensoverschrijdende ervaringen? Herken je mij in liefdeloosheid? Ervaringen in je hart op het gebied van verlies en levend verlies die je vasthoudt kunnen ervoor zorgen dat je je van binnen verkrampt en alleen voelt, als ook dat het zo vol voelt in je hart. Wat ik zo graag doe is mensen te helpen om hun de eigen stem terug te geven. En dan bedoel ik dat ik ze uitnodig om te mogen uiten, om leren te vertellen. Mogen uiten zonder ook maar te vervloeien met de mening van de omgeving. Soms al meer dan vijftig jaar hun mond gehouden, omdat het zo geleerd is. Veel mensen slikken hun echte woorden in. Ze dragen alleen en in stilte, vanuit het oude principe niet klagen maar dragen heb ik dit veel gezien. Maar ook mogen helpen om te openen. Tranen die zo hoog zitten, dat als ik deze mensen aankijk deze tranen beginnen te stromen. Eindelijk zeg ik dan, wat fijn dat je je veilig voelt bij mij om dit te laten zijn. Hoe meer jij dit mag en kan laten zijn, hoe meer ruimte er zal komen in jezelf. Hoe is het voor jou om je hart te luchten? Om je gevoelens woorden te geven? Om je verdriet er te laten zijn, ook als het zo intens diep voelt dat je denkt dat je er nooit doorheen zal komen? Ik lees hieronder graag je verhaal.

(In mijn groepen zitten altijd diverse generaties, 20- 80 jaar en gemengd, mannen en vrouwen. Het ontroert mij elke keer weer hoe deze verschillende generaties dezelfde thema’s dragen en vasthouden.

Veel liefs Esther

Voel jij je geraakt door deze soulfood en wil je meer? Klik dan hier