Hoe kan het dat ik steeds terugverlang naar die ongezonde relatie?

Zoveel gesprekken die ik voer met mensen komt het thema relaties naar voren.

Het innerlijke kindje in jezelf kan terugverlangen naar een situatie die niet gezond is geweest, maar die je innerlijke kind heeft herkent vanuit zijn of haar jeugd.

Het kind wat niet gezien, niet gehoord, niet getroost is geweest vind dat allemaal terug in de relatie die het later krijgt. Het kind wat zich niet veilig heeft gevoeld ook. Het kind wat altijd de schuld kreeg, zal ook steeds triggers meemaken waarbij het schuld krijgt.

Ben je grootgebracht met geweld? Emotioneel, fysiek, of seksueel? Dan zal je dit ook terugzien in je liefdesrelatie wanneer je volwassen bent. Net zo lang totdat jij de wond van je innerlijke meisje of jongetje herkent en erkenning gaat geven.

Welke rol ben je gaan innemen als kind? Mogelijk weet jij je haarfijn af te stemmen hoe die ander zich voelt en daar pas jij je dan op aan, je bent een kei geworden in het verzorgen van mensen en om harmonie te creëren, om rust te brengen door je bijvoorbeeld onzichtbaar te maken, overleven door je eigen behoeftes op zij te zetten zodat er harmonie bleef in het gezin, of dat je vader of moeder ‘verzadigt ‘ bleven en het rustig bleef in huis. En zo loop je ook nu op je teentjes in je relatie. Misschien heb je al die erkenning nodig van de ander, omdat je dit zo hebt gemist. Vroeg of laat kom je erachter, dat jij jezelf deze erkenning hebt te geven.

Misschien voel je al steeds dieper dat je merkt dat een ander iets bij jou wil halen, onbewust of bewust, dit komt door een leeg niet bemind deel vanuit het innerlijke kind van die persoon. Jij draagt dan iets bij je, wat dat innerlijke kind zo nodig heeft en van jou wil! Soms zelfs op een hele dwangmatige manier. ‘Het’ heeft jou nodig om niet in de eigen leegte, eenzaamheid of verdriet te komen. Geef jij het dan? Jezelf? Je lijf? Je liefde? Of voel jij vanuit liefde, dit is niet aan mij om dat in jou te vullen?

Door ervaringen uit je jeugd leerde je misschien al jong hoe je bij jezelf weg moest gaan. Des te moeilijker ook in je volwassen leven om relaties aan te gaan met gezonde mensen. Mensen die niet al die oude wonden in jou aanraken maar er gewoon onvoorwaardelijk zijn. Dit kan pas, wanneer je dit onvoorwaardelijk leert voor jezelf te zijn.

Doordat je gewonde innerlijke kind dit niet herkent, zal het eerst niet iets zijn waarbij je een goed gevoel hebt, iets in jou heeft het immers nodig om er altijd voor die ander te zijn, of om situaties te moeten sussen. Het is een heel mooi intensief proces om de relatie met je innerlijke kind te verinnigen, door je echt te verbinden met je hart en ziel zal je ook deze verbinding uiteindelijk veilig met de juiste persoon in het hier en nu kunnen maken.

Maar eerst, met jou!

Liefs Esther